Borago officinalis (ogórecznik lekarski)

Kształt liścia: Jajowaty, owalny, lancetowaty
Ułożenie liści: Naprzemianległe (liście łodygowe), okółkowe (liście u podstawy)
Kolor: Zielony
Cykl życiowy: Roczny do dwuletniego

Liść (górna strona)

Borago officinalis
Liść podstawowy wiosną.

Pokrój i biologia

Borago officinalis rośnie jako roślina jednoroczna i osiąga wysokość od 20 do 60 centymetrów. Liście u podstawy są owalne lub jajowate, a górne liście łodygowe mają wydłużony lub lancetowaty kształt. Liście i pędy zawierają alkaloidy pirolizydynowe, dlatego powinny być używane tylko okazjonalnie jako zioło aromatyczne.

Borago officinalis
Habitus wiosną (marzec). Roślinę odkryłem w krzaku przed ogródkiem działkowym. Tam też „utylizowane” są odpady zielone, co łatwo rozpoznać po korzeniach i resztkach gleby w lewym dolnym rogu.
Borago officinalis
Habitus kwitnie w kwietniu. Zdjęcie przedstawia roślinę z terenu ogródków działkowych kilka tygodni później. Pociągi, które regularnie przejeżdżają obok tej lokalizacji, pomogą rozprzestrzenić jej nasiona daleko i szeroko.

Pochodzenie i siedliska

Pierwotny obszar występowania to Afryka Północna, Europa Południowa i Europa Zachodnia. Jako aromatyczne zioło, ogórecznik lekarski trafił również do Ameryki Północnej, Ameryki Południowej i niektórych regionów Azji (źródło).

Borago officinalis najlepiej rozwija się w słonecznych i ciepłych miejscach, ale może również przetrwać w półcieniu. Można go znaleźć rosnącego dziko, głównie w pobliżu ogrodów, na poboczach dróg, na obszarach zachwaszczonych, na hałdach gruzu i nasypach.

Borago officinalis
Borago officinalis przy drodze.

Botanika i nazwy potoczne

Ogórecznik lekarski (Borago officinalis) należy do rodziny Boraginaceae (ogórecznikowate, szorstkolistne).

Ogórecznik lekarski Borago officinalis
Ogórecznik lekarski z białymi i niebieskimi kwiatami.